بررسی تنوع ژنتیکی تعدادی از ژنوتیپ های زراعی و وحشی جو با استفاده از نشانگرهای مولکولی AFLP

دراینمطالعه،ازنشانگرهایمولکولیAFLP برای بررسی تنوع ژنتیکی بین 24 ژنوتیپ جو استفاده شد. هشت ترکیب آغازگری EcoRI/Tru1I، در مجموع 332 نوار قابل امتیازدهی ایجاد کردند که 292 عدد (15/89 درصد) از آن­ها چند شکل بودند. تنوع ژنتیکی محاسبه شده با روش نی در محدوده 38/0-29/0 بود.شباهتژنتیکیژنوتیپ­ها نیز بین 20/0 تا 56/0 متغیر بود.بیشترین و کمترین درصد چندشکلی به­ترتیب در ترکیب­های آغازگریACG- Tru1I+CGA+EcoRI،(47/0درصد) و EcoRI+ACT - Tru1I+CCG، (26/0 درصد) به­دست آمد. دندروگرام حاصل از تجزیه خوشه­ای با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و روشUPGMA  ژنوتیپ­ها را به چهار گروهاصلی تقسیم کرد. در گروه­های اول و دوم ژنوتیپ­های شش­ردیفه و در گروه­های سوم و چهارم ترکیبی از ژنوتیپ­های شش­ردیفه و دوردیفه قرار گرفتند. بر اساس ماتریس ضرایب شباهت، کمترین فاصله ژنتیکی بین رقم نیمروز و ژنوتیپ جمعیتی خراسان­رضوی و نیز بین نمونه جمعیتیTN2173کرج و لاین EB-86-3 مشاهده شد. ژنوتیپ­ جمعیتی تیل­آباد و تلاقی (F1)ALISOS/CI03909-2 نیز بیشترین فاصله ژنتیکی را نشان دادند. با توجه به مشاهده میزان بالای چندشکلی در بین ژنوتیپ­های مطالعه شده در این تحقیق می­توان از نشانگر AFLP و به­ویژه ترکیب آغازگری ACG- Tru1I+CGA+EcoRIکه درصد چندشکلی بالاتری را تولید کرد، به­عنوان یک ابزار توانمند در تمایز ژنوتیپ­های نزدیک و سایر برنامه­های اصلاحی جو استفاده کرد.